“Mensen, hun ontmoetingen, hun lotgevallen, hun achtergronden…Soms zo eenvoudig, altijd boeiend.”

“CONTACT”, mijn bundel met een selectie van korte verhalen, is uit en nu verkrijgbaar. Gebaseerd op mijn ontmoetingen. Het zijn zeer uiteenlopende verhalen waarin de tragiek van het leven der hoofdpersonen centraal staat. In enkele gevallen zijn personages en omstandigheden samengesteld. Personages en omstandigheden die zomaar drie deuren verder realiteit zouden kunnen zijn.

De bundel kost 10 euro en is in Uithoorn verkrijgbaar bij Bruna Amstelplein.
Wil je ‘m opgestuurd? Dan komt daar 4 euro verzendkosten bij. Neem CONTACT op via ben.144@hotmail.com of bel gewoon 06 16275754 en laat je vraag en gegevens achter.

Lees hier enkele fragmenten:

Uit: De bevrijding

Gedachten voeren de man weer terug naar die dag in maart 1942. De Jappen hadden Indonesië bezet. Onder de eerste mannen die als romoesja’s weggevoerd werden om te werken in de kampen waren hij en zijn vader. Zijn vader kreeg meteen bij aankomst al een pistoolkogel door het hoofd, zonder aanleiding, gewoon omdat hij Hollander was en als waarschuwing voor de andere nieuwkomers. De man zelf was Indo, zijn moeder was Javaanse, en zijn Aziatische gelaatstrekken hielden hem nu in leven, een dubieus soort voordeel zoals hij nog zou merken in de komende jaren. De officier die zijn vader zojuist had doodgeschoten kwam, met het pistool nog in zijn hand, op hem afgelopen. Lange seconden keek hij de jongen aan, bracht zijn arm omhoog, richtte zijn pistool op de man naast hem en schoot zonder te knipperen, achteloos. Nóg kon hij de gore lijflucht van die Japanner ruiken. Nóg kon hij het warme bloed voelen dat op zijn oor en nek spatte. Maar huilen deed hij niet. Het zou hem zijn leven kosten.

Uit: Rode kool op maandag

‘Gaat dat wel goed komen, PuuL? Daar komen donkere wolken aan en die wind, het gaat stormen, volgens mij.’
‘Gaat best, Klaas. Ik heb dit al zo vaak gezien, ik ken de zee. Hou jij het paard nou maar strak, dan loop ik achter je aan met het sleepnet. Kom, het water in!’
Het paard is onwillig. Klaas voelt hoe het dier zijdelings aan de teugels trekt. Het wil het water niet in. Klaas moet met zijn ene arm alle kracht bijzetten om het dier de zee in te sturen, onderwijl mept hij er flink op los met zijn zweep. ‘Já, jááá’, schreeuwt hij het beest toe. Onwillig stapt het paard briesend de branding in en blijft dan staan. Het is gaan regenen, en niet zo’n beetje ook. Gewoon, meteen stortbuien.
‘Schiet op, kreng! Loop door.’ Klaas tiert en brult en slaat. Het paard doet een paar stappen en staat weer stil.
‘We moeten dieper, Klaas’, schreeuwt Puul tegen de wind in. ‘Het paard moet tot halverwege zijn borst het water in. De zweep erover!’

Uit: Mexico

Haar hele leven had zij altijd al naar Mexico gewild voor een lange vakantie van een maand of zes weken langs alle historische en culturele bezienswaardigheden van Maya’s en Azteken. De piramides van Teotihuacan, de ruïnes in Palenque, de tempels van Tulum aan de kust, het typische oud-Mexicaanse dorpje Pueblo…ze kende ze allemaal en in gedachten ook allemaal al vaak bezocht. En nu deed zich de gelegenheid voor. Of anders nooit meer. Maar nu is nu en wat nu gedaan?